Ana, ben nasıl insanım ki,
“Bana ne! ” deyip çekip gidemiyorum…
Ana, bende ne var bilemiyorum,
Üçüncü gözümü, kalp gözümü açamıyorum…
…
Ana, şehirlerin çatık kaşlarından
İnsanların izansız ve irfansız bakışlarından
Kan ter içinde gece
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
Devamını Oku
Kan ter içinde her yanım
Her yanım bu gece vurgun içinde
Kurşun yemişim, sürgün yemişim
Bu sana ilk gelişim
Vur emriyle düşmüşüm kapına
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta