Ana - Ben Nasıl Bir İnsanım?

Ana, ben nasıl insanım ki,
“Bana ne! ” deyip çekip gidemiyorum…
Ana, bende ne var bilemiyorum,
Üçüncü gözümü, kalp gözümü açamıyorum…
…
Ana, şehirlerin çatık kaşlarından
İnsanların izansız ve irfansız bakışlarından
Her türlü desen, motif ve nakışlarından
Artık bir türlü, bir türlü zevk alamıyorum…
…
Ana, bana ait olan ne varsa küfleniyor,
Sanki lime lime eriyip dökülüyorum…
Halime dost bildiklerim bile keyifleniyor,
Her olur olmaza ilmek ilmek sökülüyorum…
…
Ana, sayısız gereksizliklerin içindeyim,
Yön duygularım kaybolmuş, hatırlamıyorum
Nasıl bir durumsa çelişkilerin içindeyim
Bir türlü, bir türlü kendimi toparlayamıyorum…
…
Ana, ben de neden arap atları gibi,
Yorulmaksızın, kırılmaksızın koşamıyorum…
Ufacık engelleri bile dağ gibi görüyorum
Bir türlü, bir türlü kalyaca aşamıyorum
…
Ana, düşmüşe, yıkılmışa, sıkılmışa,
En zor anında neden yanında yer alamıyorum?
Kediye, köpeğe, her yolunu şaşırmışa
Aniden, anında yardım etmeye koşamıyorum?
…
Ana, ben de bulut gibi olup yağmak istiyorum,
Karanlık gönüllerde güneş gibi doğmak istiyorum…
Her yerimi, her anımı pozatife boyayıp,
Herkese, her yere ulaşmak, bulaşmak istiyorum…
…
İsk.-200710