Ana ben genç bir fidanım
Bana sevgi aşısını aşıla
Kini öfkeyi öğretme bana
Önce sen kendini iyi eğit
Sonra gönder okula
Ana ben de ölüyorum
Mercimeği dökmeden tencereye
Önce taşlarını iyi ayıkla
İstiyorsan helal ekmek helal aş
Önce kendini aş, oku öğren,
Öğret bana da...
Çok çocuk isteyip te Allahtan, salma sokağa
Beni yaşatmak senin elinde
Dualarla kurarsın ya soframı,
Ninnilerle sallarsın beşiğimi,
Yaşamı takip et gör değişimi...
Ana önce eğit kendini
Beni bulaştırma bu pis işlere
Dur deyiver bu gidişlere
Dindir geçmişten miras,
Şu öfkeni...
Kötü huylarını şımartma
Beni sevgi aşısıyla aşıla...
Bahçemizde bağımızda,
Yetiştirdiğin yüze gülen,
Şu olgun meyveler gibi....
Hayatta kalmamı istiyorsan ki,
İstiyorsun,isteğin bu...
Şu evrenimizi, şu gönlümüzü,
Isıtan güneş gibi,
Yetiştirdiğin bu taze fidana,
Sevgi aşıla ana...
Ana ben de ölüyorum....
2008-Ankara
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 11.6.2007 13:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)