Ana Baba Kovulmaz Şiiri - Zennehar Yılmaz

Evlatlık böyle olmaz Ata böyle bakılmaz Seni dünyaya getiren Ana baba kovulmaz Yüreği ezik olur Dile getir dökemez Evladı hain olsa da Ana baba kovulmaz Böyle evlat görmedim Saldı atayı gurbete Kimden lokma ister Ana baba kovulmaz İki dua kurtarır Evladı cehennemden Annenin ayağına eğil Ana baba kovulmaz Ser ekmeği yoluna Neler çekti uğruna Yiyemedi yedirdi Ata evden kovulmaz Söver korkmaz kuldan Rabbini unutandır Anayı gurbete salan Böyle evlat olunmaz Çatı kurdu başına Aş kattı toprağına taşına Bir gün şimşek düşer başına Ana baba kovulmaz Dertli yüreğim haykırır Evlatları ürküttürür Aklına ateş düşsün Ana baba kovulmaz Bedduası can kurutur Bedenini sende çürütür Lokman boğazında kalır Ana baba kovulmaz Korlar düşsün gönlüne Gün görmeyesin ömrüne Aynısını görürsün evlattan Ana baba kovulmaz Kapanmaz ata ocağı Dolu koynu kucağı Çekip sapla bıçağın Ana baba kovulmaz