Ana (anne) Şiiri - Cihat Şahin

Ne desem, ne yazsam, nasıl başlasam?
Tavsifin zor gelir, dilime ana
İfrata tefrite, düşmektir tasam
Sevgiler saygılar, sunarım sana

Analık mukaddes bir görev imiş
Mübarek analar, bunda er imiş
Allah’tan melekle yardım gelirmiş
Ne kadar kutlusun, tebrikler ana

Melektir deseler, nerde kanadın
Beşerdir deseler, yoktur inadın
Sadece mümine anadır adın
Yakışır mümine sıfatı sana

Beşersin velakin şaşmazsın fazla
İşin yok dans ile, diskoyla cazla
Müslüman yaşamaz, na meşru hazla
Hazların, lezzetin meşrudur ana

Görürüm şahsında binler anayı
Asiye, Hatice, Fatma anayı
Meryem’ce Hacer ce, yapsam senayı
“Abartma” diyerek, kızarsın bana

Safsın temizsin Havva gibisin
Sanki çocuksun küçük sabisin
Suni’lik bilmezsin, fıtri tabisin
Cennetten inen, ranasın bana

Şefkati bol vermiş kalbine halık
Mümessil eylemiş, sevgiye malik
Mabudun yoluna, olmuşsun salik
Rabbiyle dost olan, anasın bana

Her fani bir ayna, yansır isimler
Esmay-ı hüsnaya, mirat cisimler
Alınır her günde binler resimler
Kar ile veda et, şu fani hana

İnsani analar farklı sairden
Ölçünü alma sen, asla kahirden
Bahseden kim ise mevtten ahirden
Onlarla dost olman, vaciptir sana

Kim ki gösterir dini ucube
Tan eder, sebbeder, atan necibe
Bunlardan ıraman, sana vecibe
Kur’an a çatandan kaygı duy ana

Görsen de kusurum, kızmassın asla
Dünyanda yer olmaz, gazaplı fasla
Ülfetin hiç olmaz, kibirli nasla
Tevazu mahviyet, düsturun ana

Errahim isminden, hisse var sana
Rahimlik yapmışsın, bak kaç insana
Sayısız şükürler, olsun rahmana
Sen gibi meleği lütfetmiş bana

Tek gayen bizleri adam etmektir
Harama sokmadan, doğru gütmektir
Gerekse bu yolda ölüp gitmektir
Hakkını ödemek ne mümkün ana

Resuller doğuran analar vardır
Hikmetle yoğuran analar vardır
Analar evlada en sadık yardır
Yârimde yarende ilk sensin ana

Veliye Deni ye sensin vesile
Seninle hayır şer gelir husule
Yoldaşlık yaparsan, şayet has ile
Hak dostu veliler, gelir cihana

Said’i Şakiyi, doğuran sensin
Said’i nur ile yoğuran sensin
Onu dinine feda edensin
Saidler anası Nuriye ana

Fatihler yavuzlar doğdu anadan
Doğmuştu anadan şanlı hanedan
İçinde olsa da, bazen bir nadan
Şan kattı şanıma Osmanlı ana

Gökten inmedi, yunus Mevlana
Onları da doğuran kutlu bir ana
Numune-i imtisal, eylersen cana
Mahşerde şefaat ederler sana

Anadır Akif’i arz eden arza
Adapte kılandır sünnet’e farza
Salik ettiren, odur bu tarza
Böyle analar yoldaşın ana

Metheder ziyade, seni hak resul
Cennetle eş tutar, ayağı nasıl
En fazla anaya, hürmettir usul
Ayağın altında cennet var ana

Dedim ya lafımı, tartıp ölçemem
Elmasa zümrüte kıymet biçemem
Ne tür metasın, seni seçemem
Elmastan zümrütten âlisin ana

Hay verdi hayatı, dönersin hu’ya
Mevla ya kavuşmak ölümmüş güya
Bu hayat uykudur, tüm işler rüya
Mevt ile kavuşur, canın canana

Seversin bizleri emanet diye
Bilirsin rahmandan her şey hediye
Ayrılsak ağlarsın, o zaman niye?
“Allah tır tek malik” diyordun bana

Ne kadar yazsam da kalır hep noksan
Mahvolur biterim, kusura baksan
Neyleyim dünyayı sen onda yoksan
Binlerce yasinler dualar sana

Cennetten inmiştin, döndün oraya
Umarım koymuştur, rabbim saraya
Rüyada olsa da, uğra buraya
Yanında bir dostluk yer ayır bana