Ana Ağla Şiiri - Muhittin Sevalkalaycı

göz yaşların karışsın kanıma
ağla ana gülerken kahpeler sen ağla
tutulmaz il ve kurtulmaz vatan
analar ağlamadan

oğlum gitti geri gelmez diye
adın hatırlayan kalmaz diye
yaradan akan kan gibi
gözünden yaş gelinceye dek

yırt bağrını yol yüzün
ağıt yak kan ağla
belki diner o vakit yürek sızın
belki sende adım unutursun

asker ettin yolladın
güle güle git
güle güle gel dedin
ben geldim ana gülerek
ama sen ağla

bak şimdi kapı çalacak
mahallede acı bir ah yayılacak
arkasına gözlerden kan sızacak
belki babam oğlum deyip susacak
ama en çok sen ağla

yol saçın başın
taş ile döv bağrın
al kan akıt al yanaktan
belki körelir yürek yangının
belki sende adım unutursun

al kefen içinde bedenim
yaklaşıyor sana kefenim
nihayete ermiş hayatım
yüreğine düştüm alev alev yanarım

mahallede çoktur akranım
senden gayrı bir yürekte daha yanarım
kalabalık içerisinde onu ararım
haber vermedin mi bulamadım

tırnak geçir ak göğsüne
al bulaşsın çal yüzüne
belki yar olursun birine
adım unutman zor olur

babam sustu konuşmaz
ardımdan neden ağıt yakmaz
oğlum deyip haykırmaz
yürek sızısın dindirmez

hani nerede gardaş bacı
onları bırakmak ölümden acı
yürekte mi kaldı sancı
üzülmeyin dünya yalancı