Ana Agidi Şiiri - Ebru Ünver

Bir agit yakiyor ana aglamaksizin,
''Helal olsun yavrum kanin topraga''
Cigeri yaniyor halinden belli,
nasil yanmasinki, cani sehit gitti.

Oysa ilk gözagrisiydi tek evladiydi,
nasilda yumuk yumuk elleri vardi,
ilk adimlarini atarken anne demisti
belkide son nefesinde yine anne dedi

''anne ben gidiyorum
üzülme anne,
bu Vatana sehit gidiyorum
bilirim ki gözüm arkada kalmaz
Daha bircok Mehmetcik var

Anne, ben gidiyorum,
ben gidiyorum diye yanmasin bagrin,
Icin sizlamasin, gözünden yas akmasin
bilirimki gözüm arkada kalmaz
daha benimde kundakta bir oglum var''

Birgün eve sevincli geldi
Anne dedi usulca ve simarmis bir tavirla
hayirdir ogul dedi anasi
nedir bu yüzündeki güller
ana dedi oglu, ana
yarim bana gelin gelmeyi kabul eyledi

Dügün günü gelip catmisti
Belliydi hepsi cok heyecanliydi
Oglunun gözlerinin ici gülüyordu
Oysa simdi gelini kundaktaki Mehmet'i ile kaldi

''anne ben gidiyorum
üzülme anne,
bu Vatana sehit gidiyorum
bilirim ki gözüm arkamda kalmaz
Daha bircok Mehmetcik var

Anne, ben gidiyorum,
ben gidiyorum diye yanmasin bagrin,
Icin sizlamasin, gözünden yas akmasin
bilirimki gözüm arkamda kalmaz
daha benimde kundakta bir oglum var''