Ana Şiiri - Ömer Gülmez

Kipriklerin kırağı tuttuğu bir gün
Anacığım yamalıklı kolcak yırtık papuçlarıyla üşüyordu
Az kalsın âran damındaki sekiden düşüyordu
Sendeledi tutundu ayaktaydı
Hatıl dibi saman yığınında bitkin haldaydı

Bir dilim dünyası vardı o nu da bana verdi
Zahmeri soğuğunda emzirdi ninni tuttu
Kandil ışığında bağrında uyuttu
Kendi uyumadı
Salladı salıncağı duvar çatalağına kadar
Seyretti kendi gözlerinden kıskanarak
Kum rahatlığında beşiği iki büklüm

Ben ki tuturdum bir ayrılık türküsü
Pervasız rüzgar olup estim
Saldırdım yuları yabana teslim
Serptim yüreğine barut kokusu