Ana Şiiri - Osman Kocaoğlu

ANA

Yine akşam vakti oluyor mu ne?
Her kuş yuvasını buluyor mu ne?
Çiçekler açmadan soluyor mu ne?

Sensizlik ölümdür bu güle ana,
Feryat eden sesim duy kele ana,

Sabah olmaz gün batımı bir daha,
Yıllar geçer çıkana dek sabaha,e
Elim göğsümde duam Allah’a,
Kavuşmak vaktimiz tez gele ana,
Feryat eden sesim duy kele ana,

Uyanırım sabah oldu sanarak,
Uyanırım bir ışığa kanarak…
Uzanırım tekrar seni anarak,
İsmin dolanıyor lal dile ana,
Feryat eden sesim duy kele ana,

Aklıma gönlümün hırsızı düştü,
Kalbim duracak mı ne, hızı düştü,
İçimi kemiren bir sızı düştü,
İçten fethedilir zor kale ana,
Feryat eden sesim duy kele ana,

Zor geliyor gurbet hem öyle zor ki,
OSMAN’ım nasılsın diye bir sor ki,
Dilimden dökülen cevabı gör ki,
Anlarsın düşmüşüm ne hale ana,
Feryat eden sesim duy kele ana,

21.11.1996
Ankara