Ana Şiiri - Mehmet Gökçen

Sıra sıra dağlar girmiş araya,
Aşam desem anam, aşamıyorum.
Beni büyüttün de, saldın buraya,
Elini öpmeye, koşamıyorum.

Ananın ciğeri yanık olurmuş,
Benim de yüreğim yanıyor işte;
Gurbet elde insan garip kalırmış,
Mutluluğum anam sana varışta.

Hayal kuruyorum anam ben işte,
Bir de gelin alıp, koysak yuvaya;
Ne getireyim ben, sana gelişte?
Üçümüz bir olup, çıksak doğaya.

Bir kızım olsaydı, isterdin erkek,
“Peki” der gelinin, pek mahcup olmuş;
Üzme onu anam, sana ne gerek?
Mutluluk kapıya bak yeni gelmiş
06.04.2006