Ana Şiiri - Kemal Eyüpoğlu

Ne senin gibi yar,
Ne olduğun yer gibi diyar
Var.
Doğuran sen,besleyen sen
Büyüten gözeten sen.
Boş yere serilmemiş Cennet
Ayaklarının altına.
Sevgin öyle büyük
Ve hasretin öyle bir yük ki
Gurbet ellerde bana.
Dağ taş dayanır,ben dayanamam hasretine
Yanımda olmasan da
Muhtacım siluetine.

Ne küstün ne darıldın
Uykusuz gecelerin sabahında
Evlat dedin kucakladın sarıldın.
Ağladığımda yaş döktün benden fazla
Üzüldüğümde üzüldün.
Yılların solduramadığı,
Bir çiçektin sen,bir güldün.
Susuzluğun boyun büktüremediği,
Hiçbir şeyin yerini dolduramadığı
Canlıların en canlısı
En kıymetlisi,en sevdalısıydın sen.
Sen anaydın,
Sen baş tacıydın güçsüz omuzlarımın üstünde.
Sen canımdın,cananımdın
Sen her şeyimdin,
Sen ANAMDIN.