Ana Şiiri - Seyfettin Barlas

ANA
Anaydı o, asırlık yüce bir çınar,
Dallarında umut, gölgesinde bahar.
Anaydı o dayandı dayağına
Dayandı kocanın yok saymasına

Kahır etmedi yavruları için
Anaydı o, gömdü yüreğine acılarını
Açtı kanatlarını korudu yavrularını
Anaydı o saklardı dökülen gözyaşlarını

Çocukları bilmezdi fırtınaları bağrında.
Kendi yanarken tutuşturmazdı ocağı,
Anaydı o, güçle sınanmış bir dağdı,
Evlatlarına uzanan sonsuz bir bağdı.

Anaydı o, sessiz bir nehir gibi,
Akar hayat verirdi yavrularına
Söz söylemezdi, sitem etmezdi,
Yüreğiyle konuşur, dualarıyla dirilirdi.
SEYFETTİN BARLAS
2024 ARALIK YAYLAKÖY