"Anam ağladı!" der her müşkülünde,
Gönül bilir ta yürekten yananı,
Kim ki bu gerçeği görmüş külünde,
O an anlar cana gerçek cananı.
"Ana rahmi" derken "ana kucağı,"
Yavrusunun olur kolu bacağı,
Hiçbir şeyde yoktur "ana sıcağı,"
Ki mest eder yudum yudum kananı.
Evlat gel, aldanıp düşme tuzağa,
Kapılıp da yitme çılgın sazağa,
Seven gönüllerden kaçma uzağa,
Can sağ iken başa taç et ananı.
Kayıt Tarihi : 29.9.2023 12:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!