Ana Şiiri - Mustafa Çakır

Ve büyüttü emzirerek çocuğunu
Kanla, gözyaşıyla.
Buruk bir sevinç duyardı,
memesinden çıkan sıvının başka bir cana
can katmasından..
Yüreğinden akan lav nehirlerine engel olamadı,
büyüttü..
Bir gece yarısına denk düşmüştü ateşi..
Adı konmamış isyanlardan geçirdi,
Süzdü, eledi, imtina etti. Anneydi...
Hayatın zorluğuna göğüs gerecek
gücü akıttı damarlarına,
Gecenin karanlığından, soğuğundan,
puşt zulalarından, vurdum duymaz anılardan,
Koru du..İnadına
aşkın ,karşılıksız sevginin abidesi...ANNEM
Seni seviyorum bir tanem...