ANA
Ana gibi yar olmaz,
Ateş olsa kor olmaz,
Eğer fani iseler,
Bizden de adam olmaz.
Bebek idik tökezledik,
Sürünerek emeklerdik,
Annemizin kucağında,
Süt içerek yemek yerdik.
Zaman geldi fırça yedik,
İnsan oğlu bizim dedik,
Bak büyüdük bir genç olduk,
Her şeye biz süzgeç olduk.
Anaya hiç doyulmuyor,
Babasızda hiç olmuyor,
Masamızda o yenilen,
Çorbasızda hiç olmuyor.
Soframızda nimetler var,
Veren vardır şükürlere can doymuyor,
Kim veriyor kalp doymuyor ?
Kim veriyor nefis doymuyor?
27.06.2014
BELÇİKALI
Kayıt Tarihi : 28.1.2023 20:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!