Tozlu rafta gizledim içime sinmeyen mısralarımı.
Yalnızlığımı anamdan gizli mutfak tezgahında parçaladım.
Umutlarımı kışlıklarla kaldırdım.
Anam kar yağdırmazdı kışları üzerime.
Bi’ fanila, bi donla atlattım ayazları.
Postallarımdaki çamurlarla yıkandım.
Böyle böyle karalar bağladı ak yüzümü.
Anam bana yıllarını verdi,
bense çocukluğumu.
Kayıt Tarihi : 17.10.2022 19:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!