Ana Şiiri - Muhittin Laçin

Sordum güzel anam yolun ne yana
Yolum ehlisünnet kuran demişti
Artıyı eksiyi öğretti bana
Yaşam bana bir imtihan demişti

Özümü Subhan’a dönmüş bir kulum
Beni mezun etti hayat okulum
Dördüncü mevsime dayandı yolum
Güz geldi bozuldu bostan demişti

Kara günde dar günde de biz tekiz
Bizim şanlı tarihimiz lekesiz
Herkes Türk'ü bilir şek’ siz şüphesiz
Maldan candan önce vatan demişti

Şu şanlı bayrakta şahlanışa bak
Büyük bir zaferle doğduğu mutlak
Yolu haktır hakikattir muhakkak
Yurdumun tahtına sultan demişti

Üç oğlum askere övündü gitti
Elimizi öptü sevindi gitti
Şeref libasını giyindi gitti
Biride de vatana kurban demişti

İşte bak karşıda şehit mezarı
Benim küçük oğlum yiğit süvari
Başucuna bayrak dikmiş dostları
Bende ki metanet ondan demişti

Ne kadar yakışmış ne kadarda hoş
Başka kimde olur bu asil duruş
Şimdi yüreğimin bir tarafı boş
Her gün hatırlatır zaman demişti

Dedim ana gözün uzak yerdedir
Dedi oğul ömür son devirdedir
Hele söyle anam son arzun nedir
Salih amel kamil iman demişti