Ana Şiiri - Dinçer Çankaya

Yalnız kaldım ana karanlıklarda
Ve metropoller zindan yaşamı
Bana hasretini verecek hiç kimse
Yok yanımda
Ve çocukluğumu kucaklıyorsun
Düş evreninde

Ne olurdu kırılsaydı çarkı feleğin
Ve zorba olmasaydı bize ayrılık
Ben kahır tadında yaşarım
Kimbilir ana şimdi hangi ağıtta
Arıyorsun beni

Biliyormusun güller kokmuyor buralarda
Ve ben yaşam girdabına kusarken öfkemi
Kahpe pusularda bekler
Kahrolasıca korkaklar

Sevadmı yitirdim bir ararat kaldı yüreğimde
Oda çok uzaklardan şarkılar gönderiyor bana
Yürek sancısı hayduttur ana
Yaşarım isyanların yücesini

Çağır beni çağır ki bitsin bu serseri yalnızlık
Yüreğime su gönder murat nehrinden
Karalastik tandır ekmeği
Mirze mihemed masalları tadında

Buralarda biter yürekler an an hece hece
Satılır insanlık
Yiğitlik nedir ana bulamadım buralarda ve her gece
Kalleşliğe gebe
Çağır ana çağır ki bitsin bu sürgün
Kucakla öfkemi
Rüyalarda sev beni

Ve tat vermiyor ırzına geçilmiş sahte
Gülüşler
Hiçbir şey sen olamıyor ana hiçbir şey