Ana Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Ana

kendime abanıyorum anne.
insanlığın damarındaki kandık...
insandık yenildik, çok yaralandık...
şimdi hangi suya vardımsa birbirini boğazlıyor sığlar...
rüzgarlar havayı kirletiyor ya da esmiyor,
veya yükünü dağlara çözüyor
ve o dağlar serçe parmağa akan pınarlarımızı kurutuyor...
ağaçlar her mevsim sonbahar ürüne durmuyor
toprak avuç ayası kadar yüreğinden çatlıyor
ve karnında zelzeleleri pusuya yatırıyor...
insandık sırf bu yüzden dar ağacını boyladık,
sütlü şafaklara kan damladık...
etimizi yedik yoldaşlarla açlık grevlerinde
her işkence sonrası yaralarımızı yaladık nöbetleşe
kimilerimiz ölümün orucunu bozdu, büyük yenildik anne...
ve kursağına haram sokmadan sevdanın;
davam gibi,kavgam gibi, yurdum,sınıf kinim gibi...
dişim tırnağımla etimi yiyerek göz bebeğim deyip koruduğum,
ki o göz bebeklerimi kirpiklerimde al bir bayrak gibi
alanlara girer gibi, sol yanımdan çıkarıp
dalgalandırarak barikatlara yürüdüm...
daha büyük vurgun yedim
sırtımdan kör bıçakladı sevdam,
daha büyük yenildim yerle birdim...
her yenilgide olduğu gibi hatayı kendimde arıyorum
yine kendime abanıyorum anne!
abandıkça dağılıyorum...
şiire bıraktım dağınıklığımı şimdi türkülerim ağıdım...
ağzım dilim kurudu gülüşümü yuttum tıkandım...
dudağım mahkeme duvarı savunmam kandı...
yaş yeşilliğim yanmada, dallarımda nem kalmışsa yağmalanmada...
cigara sar diyeceğim dostum da kalmadı yanımda,
tütünüm küflendi tabakamda...
her şeyin usanığıyım yine kendime abanıyorum anne
anladım ki bu zıkkım gibi,
göğsüm avucumda ağan yürekle,kendimi ağulayacağım...
ve biliyorum ki hiçbir şey,hiçbir şey değişmeyecek...
ve herşey yine yerli yerinde yaşamın kendi iç yasası işleyecek...
ne sakala, ne bıyığa yaranacağım...
yaşamak biraz da böyle mi anne...?
kan gibi susturacağım bu yüreği
anlayacaksın, bir tek sen anlayacaksın...
susturduğum senin kanının ucudur,alışamadım diye verili yaşama...
değiştirmek isterken yenildim diye bu kavgada,
yavrum deyip eğilip ak alnımda öpecek,
biliyorum anlamak gibi bağışlayacaksın...
üzgünüm anne
o büyük gün için yeni oğullar doğuracaksın,
sen doğasın, sen ana...