.
Anayım ben Ana!
Ak sütümle doyurdum,
Sakındım ne kadar varsa bela.
Anayım Ben Ana!
Düşmüş canımın cananı toprağa,
Alev olmuş yüreğim dinmez bir daha.
Anayım ben Ana!
Demesin kimse,
Sus!
Ağlama!
Anayım ben Ana!
Can dayanmaz artık buna,
Anlasana!
09.09.2015 / Manavgat
Serkan KaralarKayıt Tarihi : 9.7.2016 16:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Evlat acısı çeken tüm Anneler adına.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!