Ana Şiiri - Ramazan Şenbahar

Hayat, hayat ne garip şey ana?

Önüne serdiklerinle,

Ölüme gittiklerin hep yarım mı kalır?

Umutlara bir kamyon dolusu hayal doldururken,

Hayaller neden hep ertelenir ana?

Gözlerinde yılların özlemi varken,

Yıllar neden aldığını özlemez ana?

Söylesene ana?

Kokusuna hasret kaldığımız,

Sıcaklığını unuttuğumuz,

Azı çok edip, şükür diye dua ettiğimiz,

Uğruna,

Kıvılcımdan dünyaları yaktığımız,

Bir çakmak çıtrığı neden çıkmaz ana?

Sabah ezanlarına kadar kapısında,

Tir tir titrediğimiz,

Açlıktan nefesimizin koktuğunu,

Ellerimizi diğer elimizle ısıttığımızı,

O sıcacık yatağında neden hissetmedi ana?

Hayat ne garip şey ana?