Gurbet akşamları çaldı çocukluğumu,
Duygularım tarumar.
Şakağımı okşayan bahar rüzgârında,
Anamın ellerinin,
Sıcaklığı var.
Yalnızlık bırakmaz yakamı,
Dünyalar başıma dar.
İkindi yağmurları inerken dağlara,
Umudum sellere karışır,
Saçlarımda kar.
Göz pınarlarım kurudu ağlamaktan,
Gecem gündüzüm efkâr.
Bir daha geri dönmeyecek, biliyorum,
O, şimdi çok uzaklarda,
Yıldızlar kadar.
Sustukça artar hüzünlerim,
Kalbim düzensiz atar.
Cennet anaların ayakları altında,
Anam kara toprağın,
Altında yatar.
Yokluğunun acısını duyarken,
Geçit vermiyor yollar,
Çiçek açmıyor dallar,
Ananın kıymetini, ancak,
Anasız kalanlar anlar.
Ömrüm geçti gurbette,
Dolaştım diyar diyar.
Candan bir dost aradım,
İnan ki; bulamadım,
Ana gibi yar.
Derece almıştır. Dr. Nedim UÇAR
Nedim UçarKayıt Tarihi : 29.1.2010 19:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir ilkbahar ikindi sonrası Ankara Botanik Parkta bir badem ağacı altında ki kanepeye oturmuş gün batımını izliyordum.Hava biraz soğuktu. Bir süre önce de rahmetli anamı kaybetmiştim.Onun hüznü de vardı üzerimde. Duygularım karmaşıktı,düşüncelerim dağınıktı. Buğulu gözlerle bakır rengindeki güneşin ufka dalışını izliyordum ki; işte böyle bir ortamda ılık bir rüzgâr esti ve bu esen rüzgâr sanki anamın ellerini sıcaklığında şakağımı okşadı. İçime bir ürperti geldi ve bu şiiri bir çırpıda elimdeki kağıda yazıdım. Hiç bir düzeltme ve de ekleme yapmadan bir yarışmaya da gönderdim. Oradan da derece aldı. Aslında yazılan bütün şiirler,romanlar,hikayeler,anılar, şaheserler,hiç bir şey anaların değerini anlatmaya kafi gelemez. Analar ikinci Yaratan'dır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!