Ne senhayata doydun,
Nede ben sana.
Babamda bu dertten öldü
Değilmi ana.
Yorgun yüzünü çizgiler,
Saçını aklar bürüdü
Odanda ışıksız uyudun
İnleyip,ağlayıp avundun ana
Rüyalarına kabristan,
Yatağına kar girdi
Gelinlik halinden
Eser kalmadı ana
Oğlunun hatırasıydı
kırık kaburgan,
Pişman olmadın hiç
Onu doğurmaktan.
Doyurmadın gönlünü gülmeye
Vaktin olmadı sevilmeye sevmeye
Gözlerin tatlı bir uykuya
Dalmadı gitti ana.
Kayıt Tarihi : 19.11.2010 21:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!