Ana Şiiri - Lütfü Kılıç

Kim bilsin kaç gece uykusuz kaldın.
Umutlar bağladın, hülyaya daldın.
Besledin, büyüttün, gurbete saldın.
Yanık türkülere bestesin ana.

Ninniler söyledin uyutmak için.
Masallar anlattın, avutmak için.
Hayırlı bir evlât büyütmek için;
Çalıştın, çırpındın hastasın ana.

Duyguların hassas, düşüncen derin;
Bir an tükenmedi derdin, kederin!
Koç olan kuzular, senin eserin;
Kavaldan yükselen sestesin ana.

Başımı koyardım yorgun dizine,
Bakmaya doymazdım güzel yüzüne.
Karıldın ekmeğin, aşın özüne;
Sarı başaklara destesin ana.

Dar günde arkamda dağ oldun, durdun.
Zor günde, zorluğa göğsünü gerdin.
Gönül ummanından sevgiler verdin;
Lütfü der: “ne sıcak histesin ana.”