Ana Şiiri - Kamber Marangoz

Anne şevkatıyla yoğurmuş bizi,
Ne çile çekerek doğurmuş bizi?
En güzel isimle çağırmış bizi,
Her zaman hürmetkâr olalım diye.

Hayat bir merdiven yıllar basamak,
Herkes aynı yoldan gelip geçecek,
Evlat/sa anneye hürmet edecek,
Bir gün kendiside göresi diye.

Ben severim annemi candan öteye,
Bütün çiçeklerden gülden öteye,
Ben severim annemi yardan öteye,
Ruhum ateşlerde yanmasın diye.

Dostça derim anne yâddan düşer mi?
Yad elinde leziz yemek pişer mi?
Sevgisiz gönüller fazla yaşar mı?
Hiç üzmem annemi hep gülsün diye