Ana Şiiri - Hebil Akan

bir mektup gönder bana...
satırlarında buram buram
özlem koksun....hasret koksun...
çocukluğumda oynadığım çam ağaçlarının,
kokusu sinsin satırlarına...
ellerinin kokusu sinsin...
ne olursun ana
bir mektup gönder bana
içimdeki hasretin dinsin...

bir mektup yaz...
otlayan sürülerden anlat
oğlakları ayırdınız mı anasından
kuzular meleşirmi? yamaçtan yamaca
kırlangıçlar tünüyor mu
inin önündeki ardıca?
ana bir mektup yaz bana
sensiz karanlık geceler
sensizlik ayaz bana...

ana bir mektup gönder bana
kışın yağmurun ardından toprak
baharda badem çiçekleri koksun
ısdarda kilimlerimizin nakış’ı
vadilerde ırmaklarımızın akışı koksun...
hani doğduğum dağda..morkoyak da
esen poyrazlar sinsin satırlarına....
çalkamaya doğradığımız gevreklerin kokusu
davar güden Yörük kızlarının
kır çiçeklerinden takısı koksun..satırlarında...
sen burada adı yıldız olanlara bakma
kıl çadırlardan gördüğün yıldızlardan yaz...
kır yaylalardaki kekik kokusunu
çiğdem kazan kınalı elleri yaz..
deme oğlum duyguludur.. deme mektubum ağlatır..
ağlamaya razıyım ben
yeter ki bir mektup gönder
özlem dolu, hasret dolu satır satır..

okumam yok ki oğul deme bana
paşanın okuma yazma
seferberliğine gitmiştin ya üç ay
hani şükran duygun için hoca hanıma
sen de anandan kalma
ipi çiğitle boyanmış
obamızın nakış’ıyla işlenik
terk heybeyi vermiştin ya...
işte.. o bilgilerin yeter be ana
iki cızıktırmaya
kokunu alayım yeter
kokun burnumda tüter
tüter be ana.
...anacığım....

ne olur..ne olur
unutma bu ciğerpareni
öyle derdin ya beni severken
yaramazlık yapınca nasıl çatılırdı kaşların
nasıl titrerdi yüreğin..
şefkatli ellerinle beni döverken..
gönlünü ferah tut anacığım
haram lokma yemedim
harama el sürmedim
boşa gitmedi anlayacağın emeklerin
mektubuyun sonunda her zaman ki gibi
hayırdualarını beklerim
canım anacığım
benim anacığım....
Allah’a emanet olasın..

Trafik hastanesi/1993