Ana Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Ah bir bilsen seni ne kadar özledim
Ana
İçimdeki yangın döndü kaf dağına
Döndü ummana
Seni bir sarsam,öpsem koklasam
Ellerini kana kana
Yemin olsun senin için kıyarım
Ben bu cana
Sen var ettin beni saldın
Cihana
Seni özlemeyim, seni sevmeyim
Ya kimi ben seveyim söyle
Nur yüzlü ana
Elın kızını mı yoksa bebelerim mi
Onlar senin yerini hiç tutarmı
Söyle söyle be ana
Al beni koynuna kokla beni
Eskiden olduğu gibi
Düşün bir ağustos sıcağını
Okşardın ellerimi sıvazlardın yanağımı
Arada sırada atardın dayağını
Ellerin dert görmesin ana
Herşeye razıyım,sensiz çaresizim
Artık çekilmiyor bu hayat
Sen yücesin beni saklarsın
Sevmeyi sevilmeyi sen bilirsin
Benim gül yüzlü anam...