Ana Şiiri - Ufuk Erden

Bütün Analara İthafen;

Bir gece, ay karanlık
Zemheride yıldızlar
Göründü göğün yedi arzı
Bebek yüzlü bir kadın
Yürüdü bütün ırmaklardan
Adinin fakları döküldü cebinden
Ve gökyüzü aydınlığa büründü
Zalim korktu kaçtı
Hainin dili lal oldu
Celladın gözü mimlendi
Ve kadın ve kadın gülümsüyordu..

Anlattı geldiği yeri
Düşleri vardı
Birde bembeyaz pelerini
Boranlardan çıkmıştı
Elinde tomurcuklanmış bir kardelen
Bir telgraf çiçeği
Bir de mazlum dağ faresi
Ve bir de balaban yediveren..

Uzattı bana gençliğimi
Ağlayan kayalıkları
Güldürdü güleç yüzüyle
Saçlarım
Saçlarımı okşadı
O yepelek elleriyle
Yüzümde bir tebessüm
Yarı yolda bıraktığım
Çocukluğum geldi aklıma
Ağladım..

Yağmurlar çiseliyordu
Gelinlik kız gibi
Yüzünde perçem
Elleri kınalıydı
Mavi yengeçler
Halaya durmuş,
Deniz yıldızları
Onları izliyordu..

Bir gece zemheride
Bir kadın görüldü
Anam alaca karanlık
Bir beyaza büründü...

(05/04/1997)