Ana Şiiri - Mehmet Baştuğ

İçmiş içmiş,leş gibi yerde yatıyor
Yanaştım sordum,aradığını buldun mu?
Dur desem olmayacak, beni anlamayacak
Ne yapalım,buda onun kaderi

Birde baktım ki ne göreyim,yerde yatan küçük bir çocuk
Ne yaptın be oğlum dedim
Derdin ne dedim
Yavaşca elimi başına götürüp,nasihat verdim

Bana ne dedi biliyormusunuz,dostlar
Elini çek be abi
Geçmişte beni sadece anam okşardı
Saçlarımda halen anamın elinin kokusu var

Bir baktım,bir daha baktım
Gördüğüm o kadar acıklıydı ki,içimi yaktım
Aman yarabbi o da ne? Bu o çocuk
Hayat dolu,sevecen,güleryüzlüydü bu çocuk

Yaşı küçük ama hisleri büyüktü yavrucağın
Aman be kardeşim,ne kadar kahpe düzen
Birisi elmayı soyarak yerken
Diğeri eşeleğini bile bulamaz

Kalk dedim olmadı,öptüm olmadı
Değişik sözler verdim olmadı
Kurtarayım seni dedim,yemin ettim olmadı
Anam gelmezse kalkmam,dedi

Gittim anasının yanına,sordum nerede diye
Gösterdiler mezar taşını,işte anası diye
Çöktüm kaldım oracıkta
Sözüm olmaz artık o yavrucağa

Arkası dönük,halen yerde yatıyordu garibim
Yine elimi başına sürdüm
Aman yarabbi kalkıyordu,haykırdı
Anamın kokusu bu,nerede anam dedi

Götürdüm mezarının başına
Çöktü yavrucak anasının yanıbaşına
Sarıldı mezar taşına,anam anam dedi
İşte o an son nefesiydi,oracıkta muradına erdi

25.01.2008