Ana Şiiri - Büyük Metin Üstündağ

Tenha bir kuytu bulun n’olur bana,
Yine çok doldum ağlamam gerek!
Hayalimde canlandırıp aşkla öperek,
Doyunca anama sarılmam gerek! ...
***
Dün akşam yine kavga ettik bizimkiyle be ana!
Hepsi de incir çekirdeğini doldurmayan şeylerdi işte...
O saçma sapan zırvaladı, ben sinirlenip bağırdım,
Derdimi anlatabilmek için beyhude yere kıvrandım.
Sonra bir ara aniden sen geldin gözleimin ucuna,
Şöyle diyordun sanki kemiklerin sızlamışçasına:
“Ben nasıl dayandım behey oğul elli sene boyunca?
Öğüt sana, erkek odur ki; ağu içe, taş basa bağrına! ”
Hak verdim sana ağlayarak ve de acizliğime utanarak,
Dertli dertli düşüncelere dalıp gittim kahırlanarak.
Ruhun sızlamasın diye tövbe ettim yokluğuna yanarak,
Ve öylece akşamı sabah ettim kabuslarla boğuşarak...
***
ŞİMDİ ANAM OLSAYDI YANIMDA, ANAM! ...
NE DÜĞÜN İSTERDİM NE DE BAYRAM...
BİR TEK KURU EKMEKLE YANINDA SOĞAN...
OH BE, NE GAM! BOŞ VER AMAAAN.
MEĞER HEPSİ YALANMIŞ, HEM DE NE YALAN! ...
***
EY GÖZLERİM! ÇOK KIRGINIM SANA...
HANİ, BAHAR SELLERİ GİBİ COŞSANA!
NE OLDU, AĞUSTOS VURGUNU MU YEDİN?
ANAM DİYE İNLEMEYİ SÜRDÜREMEDİN! ...
***
YÜZÜNÜ UNUTTUM, HAYAL EDEMİYORUM SENİ ANA,
VAH Kİ, BİNLERCE EYVAHLAR OLSUN BANA!
MİS KOKUN GELMİYOR ARTIK BURNUMA,
YAZIKLAR, HEM DE NE YAZIKLAR OLSUN BANA! ...
***
Rüyalarıma girmiyorsun artık, neden ana?
Yanlış bir şey mi yaptım, farkında olmadan sana?
Affet beni n'olur, sensizliğine inliyorum!
Özlüyorum, gözlüyorum, ağlıyorum yana yana...
***
SEN VARKEN HER ŞEY BİR BAŞKAYDI ANA,
BİR DERDİM OLUNCA KOŞARDIM HEMEN SANA.
TATLI BİR TEBESSÜM, İKİ ÇİFT SÖZ EDERDİN,
UNUTURDUM HEPSİNİ, ÖTELERDİM UZAKLARA..