Ana Şiiri - Bülent Işık

Ağlatan ağıtlar yakılmak için
Bağrımın içinden sökülmek için
Nasıl da geliyor dökülmek için
En acı sitemler dile be ana

Sen yokken bahçede güller biter mi?
Hadi bitsin sensiz bülbül öter mi?
Yokluğuna bilmem sabrım yeter mi?
Benim derdim felek ile be ana

Açılmış yarayım kanarım şimdi
Her saat adını anarım şimdi
Susuzluk içinde yanarımn şimdi
Birazcık üstüme çile be ana

Eskiden çiçeği çimeni vardı
Önce güller soldu çimler sarardı
Sonra her tarafı dikenler sardı
Şimdi de yuvamız sıla be ana

Yüreğim yanıyor gözlerim nehir
Yemeğin tadı yok içtiğim zehir
Elbisem ütüsüz üstüm başım kir
Çektiğim çileyi bitir be ana

Şarap diye seni içtiğim anda
Şişeler bir yanda resmin bir yanda
Perişan halimden hastayım san da
Yine başucumda otur be ana

Ey bana gözünden iyi bakanım
Yorgunum uyumak istiyor canım
Bak işte yatağım bu da yorganım
Ne olur yine sen yatır be ana

Çok özledim tarhanadan çorbanı
İnsan alışınca istiyor canı
Bir dilim ekmek ve yayık ayranı
Yanına soğan da getir be ana

Her gece sürerdin o gül yüzünü
Mevlide istedi namaz bezini
Belli o tutacak artık izini
Ben de yok demedim hatır be ana

Bahçemde çiçekler isterim solsun
Mevlam öyle yazsın günlerim dolsun
Canımı vereyim vuslatım olsun
Beni de yanında götür be ana