Ana Şiiri - İbrahim Halil Alkayış

Görmeden Mekke’yi hacı olursun,
Kızına can yoldaş, bacı olursun,
Her zaman başımın tacı olursun,

Saldığım selamı kabul et ana,
Her seher duanı gönder sen bana.

Şehitler verirsin vatan uğruna,
Gönlün ferah olur gitmez ağrına,
Acıyla basarsın taşı bağrına,

Sabırla acılar azalır ana,
Başını dik tutmak yakışır sana.

İçimde tütüyor, ekmeğin aşın,
Durmadı hep aktı, gözünde yaşın,
Bekleye, bekleye ağardı başın,

Üzülme yakında gelirim ana.
Bütün duygularımla muhtacım sana.

Tılsımı sendedir yüce ahlakın,
Olunur seninle Cennete yakın,
Parayla ödenmez bilirim hakkın,

Verdiğin öğütler aklımda ana.
Hiç tasan olmasın bizlerden yana.

Yemedin, içmedin bize yolladın,
Beş vakit duanda bizi kolladın,
Bizleri gururla dile doladın,

Başını eğmeyiz önüne ana,
Helal süt emzirdin derler hep sana.

Çalıştın didindin tarlada, bağda,
Çok gezdin yalınayak, ovada, dağda,
Rahatsam ben bugün, bir elim yağda,

Dirliğim, düzenim sayende ana,
Hakkını helal et sultanım bana.