Ana Şiiri - Ali Yıldırım

Rahman ve rahim olan Allah'ın adıyla selam olsun ana.
Ellerinde şefkat, yüreğinde sevgi...
Ne mutlu ki sana canansın, cansın.
Eşsiz bir güneş gibisin alemde.
Cennet bahçelerinde nadide bir çiçek,
Başımıza taç, gönlümüze ilaçsın ana
Bir yudum sevgiye bir ömür tutsak,
Sütünde hayat, kalbinde sevda sağanağı var.
Yıllar geçse de zamansız ve sessiz
Ne sevgin ihtiyarlar ana ne de merhametin.
Kelimeler aptallaşır senin sevdan dillenince
Ana deyince sanki durur zaman.
Yangınlar çıkar ruhumda...
Olmayışın geldiğinde aklıma, yıkılırım.
Korkularım büyür git gide,
Sesini duymadığım zaman anlamı kalmaz hiçbir şeyin.
Sana olan sevdamı dillenince bülbüller susar.
Sen kokar bütün güller.
Ve ben, rahmet dilenirim rabbimden senin için.
Kimse incitmesin seni ana, dağıtmasın rüzgar saçlarını.
Benim varoluş nedenimsin.
Bir anlık hüznün eritir beni.
Ne uykular yitirdim gurbet gecelerinde.
Ana merhametini aradım sokaklarda.
Cennet ayakları altında derlerdi anaların.
Öyle ise çok yükseklerdesin, göktesin yıldız gibi.
Bari bir gece de İstanbul semalarına gel ana.
Bir yıldız ol, beyaz bir bulut ya da yağmur damlası...
Ama, bir gece olsun gel be ana.
Rabbimin sonsuz rahmeti seninle olsun.
Bu alem bilsin ki; karşılıksız tek seven sensin beni,
Sevgin değişmez, değişse de bu dünya, ana.

Ali YILDIRIM
05.04.2007