acı çeker, doğurup,besler analar,
gece gündüz demez, aglar ana
bir hayvan gelir alır elinden,
yaşamaz artık, ölür analar
bayraga sarılan bir asker gibi,
vatana dikilen bir sancak gibi
topraga dökülen damla kan gibi,,
kuruya, kuruya y0k olandır ana.
kendi aç kalır evlat doyurur..
soğuktan donsa da evlata sarılır.
geceler boyunca başında durur,
çilesi bitmeyen dir anadır bu.
Kayıt Tarihi : 22.10.2016 21:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Atilla Durukan](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/10/22/ana-134.jpg)
Analar ağlamasın artık. Yeter! ... Yeter! ... Yeter! Anaları ağlatanlar, bunun cezasını elbet çekecektir.
Yüreğinize, kaleminize sağlık, Atilla Durukan Bey. Selam ve saygılarımla.
Biz onları böyle lafla değil, dünyayı ayaklarının altına serecektik ki sevmiş olalım..
Canından bir parçayı koparıp, evladını elinden alıp sonra da 'analar ağlamasın' demek, hafifliktir!
Kutlarım duyarlı şahsınızı Atilla bey.
TÜM YORUMLAR (8)