Ana Şiiri - Hüsnü Özdilek

-Alemlerin efendisi o yüce Peygamberin, cennetin ayakları altına serildiğini müjdelediği Anadolu kokulu anama ve bütün analara...-

Değdikçe hasretin soğuk kırbacı,
Hücrelerim üşür donarım ana.
Ruhumda bir kambur olur bu acı,
Duldasız dallara konarım ana.

Seccaden başını kaldırmaz yerden,
Vakitler pek mahzun döner seferden...
Yüreğim kurtulmaz gamdan, kederden,
Her gün iplik iplik kanarım ana.

Güneş gözlerine çekerken peçe,
Yatak diken olur yorgan da keçe!
Yoklardın düşümde beni her gece;
Unuttun bu defa sanırım, ana.

Uzanır mazinin kuru taşına,
Gözyaşı dökerim yanıbaşına.
Zamanın katıksız yavan aşına
Bütün umutları banarım ana.

Sensizlik cehennem ve cinnet bana,
Sen varsan bu hayat bir cennet bana...
Helal et hakkını, helal et bana;
Yoksa divâneye dönerim ana!