Ana Şiiri - Leyla Saliha Tersakan

1.
Zeytin ağacı altında
Bağdaş kurup sofrana
Sevda tablolarda boyanmış ellerin
turkuaz semada uçuşan umutlara uzanır

Düşlerimin güneşin ışığında titremesi
Gönlümde
Sanki gölgesinde ışıltılarını büyütmüşsün
Alev alev gezindiği hasretin var üzerimde
Ezilen besteler titrer sazın tellerinde

Yalnızlığım mahkûm
Ben yalnızlığıma
Yokluğunu kaldıramaz yüreğim

Başlamadan biten ayrılıklara
Bitimsiz ağlamalara
Ulaşılmaz vuslatlara gönlümde yer yok
Devrilen uykusuz gözlerimde saklarım seni

Yokluğunda sunulan yalanlara
Efil efil eser kıyametin rüzgârı
Afgan damlar gözbebeğimden
Senin olsa ruhum.
Avunurum uzaktan gelen kokunla
Şifresini bilmediğim hayatın
Kondurduğu buseler feleğin çarkına
Hüzün belirler cennetin
Kaybolan meleğin izine

2.

Sebepler içinde sebep

Adalet arar zindanın zehri
Kadınların kalbinde açar analık çiçeği
Öldürülen aşkların ahlar ile gömülür
Kanununu lanetlediğim töresi

Güzellini unuttuğum benimseme
Donuk damarlarda isyan kokar
Kara çarşaflara dolanır özgürlük

Şafak vaktinde kelebeğin ömrü
Bir fidanın eşiğinde kıyaslanır
Beyaz kefenler içinde yavrusunu
Uğurlayan anaların mert dudaklarından
„vatan sağ olsun“

Pamuk tarlalarında gezinen nasırlı eller
Yüzünde renksiz tebessümlerle
Çilelere kendini terk edince
Zaman içinde hıçkıran
Solmuş
Fakat şefkat kokan gül gibi açarlar

Kucağında duran o huzurdan alıp gitmeli
Yuvalarda inleyen şiddeti
Karanlığa gömmeli

Kanadının altında nakış nakış islenmiş
Mutluluk

Anlasak
Çatlayacak cebindeki hicran vaktiyle uçan
İsyan
Ve solacak

Hayırsız evlatların koynunda muska olmaya
Yine de razı gönül

Kaderi ateşle mi yazıldı?

Satılmış dünyanın ana tabiri ile
Ahmaklarda anılırken
Çelişki ile cennet yolunu aynı zamanda çizeriz.
Nedir bu yalan kulun niyeti?
Bu güzel Yâr mı?
Yoksa
Ayakların altında bilenen arşı ala mı?