Ana Şiiri - İsmail Onay

Şefkat kahramanı, iyilikler menbaı,
Senin adın hep güzelliklerle anılır.
Ailenin temeli, toplumun esası
Sabrın dağlara eş, huzur sende bulunur
Şefkat kahramanı, iyilikler menbaı

Fedakârlık senin en mümeyyiz vasfındır
Evladın için sen olmazları yaparsın
İkliminde musibetler dilsiz, kötülükler suskundur
Evladın için kendini ateşlere atarsın
Fedakârlık senin en mümeyyiz vasfındır

Yanında herkes huzurlu, herkes mesuttur
Cehennemi yaşasan bile yörende Cennetler var
İnsan tüm dertlerini şefkatli sinende unutur
Gözyaşların gül bahçesini sulayan ırmaklar
Yanında herkes huzurlu, herkes mutludur

Ana, senin hakkını ben neyle, nasıl öderim
Beklemesen de karşılık, görmesen de vefa
Ana razı olursan belki cennete giderim
Rızanda korku yok, tasa yok; vardır reca
Ana, senin hakkını ben neyle, nasıl öderim

Ana, üstünden ellerinin, altından ayaklarının
Öpeyim de açılsın önüme Cennetin kapıları
Biliyorum sensin kılavuzu Cennet yamaçlarının
Öpeyim ver, n’olursun, sendedir Cennetin tapuları
Ana, üstünden ellerinin, altından ayaklarının