Ana Şiiri - Hasan Yılmaz

İçinde bir dünya,
Sarılmış yaşama.
Anlamıştı şimdi
Onurlu vazifeyi.
Analık kutsaldı,
Bir o kadar da meşakkatli.
Çift çarpıyordu sanki
O mağrur yüreği.

Nurla aydınlandı yüzü.
Çoban yıldızı gibi
Işıl ışıl gözleri.
Bir gül sundu yılgınlığına
Bir nefes aralığı.
Elini ayağına dolaştıracak,
Anlamsız bir çığlık,
Yaşamı vurgulayacak.

Acılar soludu bir vakit.
Beden buldu umudu.
Berrak bir dünya
Sokuldu kucağına,
Tatlı bir hülya gibi,
Usulca.
Çevrelendi her yan,
Huzurdan bir duvarla,.

Sükuna erdi kucağında acılar.
Mutluydu şimdi o da,
Çektiği çileler kadar.
Sular kadar serin
Gök kadar derin
Onun da artık
Bir ana yüreği var.

Şimdi daha iyi anlıyordu
Ana sevgisini.
Hasretin ana kalbinde,
Onu ne kadar özlediğini.
Bir merhabaya asılı,
Analar yalnızlığa mahkum.
Çok değil beklenen,
Bayramdan bayrama da olsa,
Bir mektup ana’ya gönderilen.

Her canın bir anası var.
Ana yüreği büyüktür
Evren kadar

19.03.2007