an tükenirken
beden yorgun
saçlarım arpa
tarlası gibi ak
aldığım her soluktan
takıntılı yaşantım
hüzünlendim yine
an tükenirken
beden taş vurgunu
böbrek uğraştıracak epey
ne düştüğü var
ne düşeceği
pırlantası yaşamın
bana armağan ettiği
290609ankara
-**-
düğümlendi sözcükler
ağlayanım buludum
çığlıklandı gözcükler
çağlayanım soludum
**
neyi yaşadım
neydi anılarım
gökte ay gibiyim
yalnızım şimdi
ten tene değmez
sular köpüklü içilmez
o yardan vaz geçilmez
yalnızım şimdi
geçenler unutulur mu
zaman uyutulur mu
sensizliğe tutulur mu
yalnızım şimdi
Kayıt Tarihi : 29.6.2009 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!