Sen gecenin eşiğinde hayatı izlerken
Ben her fırsatta ölüyorum..
Baktığın yerlere savurduğumda cesedimi
Yüzümü kaldırım taşları okşuyor.
Hıçkırarak ağlıyorum koynunda karanlığın
Benim en aydın günlerim karanlık..
Sen susunca; sular susuyor, çiçekler soluyor.
Sanki uzunca bir ninni söylemişsin de kainat uyuyor!
Bakmadığın yerlerde oluyor gözyaşlarım
yüzümün çukurlarına gömüyorum..
Bende birikiyor, bulutlardan boşalıyor yağmur..
Nasıl da kanmışım bilmiyorum...
Mavi değilmiş denizler,
Ve bitmezmiş yollar adımlarımız oldukça..
Bir yetimi kırılan hayalleri nasıl kanatır, bilir misin?
Sen her elma deyişinde;
Ben azraille karşılaşıyorum!
Ve senin yıldızları söndürdüğün her an
yığılıyorum hayatın kenarına.
Kar anlığın oluyorum..
ansızın ölüyorum..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta