Zamanın durduğu yerden bakarken çocuk telaşı ile kıpırdayan yüreğimden ansızın uçup giden tesellilerden gülümseyen hayatın yanık izinden tutanası dalların mahrumiyetinden ansızın ansızın çekip gidiyor ellerim nefesimden.Uzun cümleler kuruyorum artık herşeye rağmen diyen dizelere inat içimde tatlı bir tutku esintisi koşasım geliyor zamana inat yarınların penceresine sonra...sonra ansızın susuyorum haykırmak isterken çekiyorum kendimi dizlerime,dizlerim kırılmış hançer ucu ne ben ne benlik duyasım yok hiçbirşeyi ne sesleri ne sevdaları bir tek ben kalıyorum kendimle...ansızın ansızın dönüyorum kendime bir ben buluyorum içimde beni ben bilipte mi geldiniz.Susuşlarıma gülümsediniz...Kirpiklerim arasına aldım sizi dokundukça birbirlerine aslında içimdeydiniz sizi ben sanmıştım.Hüznün notaları arasında akıp gidiyorsunuz ne bir boşluk ne de bir his ansızın ansızın içime konan vedalı bir buse sizi bulayım derken beni bıraktım sizde yeni bir benlikle sizi size veriyorum istediğinizi ansızın ansızın...an-sızın...AN-SIZIM... sessizce.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta