Deprem oldu düzenimiz bozuldu
Binbir zorluk geldi başa dizildi
Enkazlarda mezarımız kazıldı
Ede bacı dört bir yana savrulduk.
Yer oynadı gökler yere karıştı
Can tatlıydı ölüm ile yarıştı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Her şey öyle,
Hayatın özeti o,
"An meselesi..."
Bu sefer biraz daha ağır,
Biraz daha "yoz zamana" rastladı,
"İnsanlıktan, benliğimizden uzaklaştığımız" bir zamana!
Az önce okuduğum bir şiirden esinlenerek,
"Deprem, ayna tuttu zamanımıza, insanlığımıza!"
Yani gördük biz bizi,
"Neymişiz!"
Samimi duamdır,
"Sınamasın Yaradan depremle", çaresiz bırakmasın kulunu...
Tebrikler şiire Kemal Bey, Kardeşim..
Sağ olun var olun Mustafa hocam, selam ve saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta