Zaman olur, anılar düşer an'a, karanlıklar aydınlanır
An olur, aydınlıklar anılarda kararır
An'lar vardır, bir ömür gücüdür yüreğin
An'lar vardır ki kıyametidir yer kürenin...
Ekim/16
Bülent BAYSAL
Kayıt Tarihi : 20.10.2016 10:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne kadar aciz,
Ne kadar zayıf,
Ne kadar hadsiz bir varlıkmışım ben...
Şairlerin yazarların bile;
Kaleme alıp anlatamadıklarını anlatmaya çalışmışım hep...
Bilmiyorsun ki...
Senin adına methiyeler düzüp,
Destanlar yazmaya,
Mısralar sıralamaya çalışırken,
Kaç kelimenin katili olmuşum ben!
Hiç bilmiyorsun ki;
Kaç cümlenin,
Kaç mısramın üstünü,
Hiç düşünmeden bir anda çizmişim...
Bilemezsin ki...
Kokunu taşısın istediğim,
Şiirler yazmaya çalışırken,
Kaç kez yazıp yazıp silmekten yırtılmış sayfalarım....
Asla bilemeceksin ki!
Seni tanımlayamayan kelimelerin,
Aşk!
Hasret!
Hayal!
Ve...
Hepsinin adının sen olduğunu...
Biliyorsun...
Ben sana yazdım hep!
Sana yazıldım!
Yazarken kayboldum!
Kayboldukça kendimi unuttum!
Biliyorsun...
Her yazdığımda seni bulmak,
Her sözümde seni yeniden yaşamak istedim...
Biliyorsun!
Her yazdığım, seninle konuşmak içindi...
Biliyorsun!
Yazmak, özlemini gidermeye çalışmaktı senin bende...
Sayfalara, satır aralarına dökmekti yüreğimi...
Çünkü bendeki yazmak, sen demekti...
Tükenircesine yazdı yüreğim sayfalara seni,
Tüketmek istercesine yazdım, özlemini...
Bilemedim!
Ayrılığın dilsiz,
Gitmelerin kolay,
Gelmelerin zor olduğunu...
Bilemedim!
Bir gün yüreğimdeki acıların rekora koşacağını...
Bilemedim!
Boşluğun ne demek olduğunu...
Görmedim, görmek istemedim belki...
Öğrettin bana!
Bir adım bile atmadan o gidişinle,
Yokluğun ne demek olduğunu...
Öğretemedim sana!
Ellerimi avuçlarına teslim etmişken,
Bendeki hasretinin, dönmeni gerektirdiğini...
Hazin bir sevda masalına yakışır bir final oldu değil mi?
Ben asla veda etmedim... Edemem... Tek kelime bile söylemem...
Çünkü... bilirim ki, söylenebilecek her şey de eksiktir o'nun karşısında...
Dünyalar girmeden aramıza... o uğursuz kalabalıkla çevriliyken dört bir yanımız...
Yüreğimden... hayatımdan koparıp... omuzları üzerine aldıkları sadece O değildi... Yitip giden hayatım... son bulmuş nefeslerim de vardı içinde... Ve bizi koparmak için hareketlenmişken o insanlar... Tek ve son bir şey hatırlıyorum o anlardan geriye...
Gözünde tek damla yaş olmayan... ayakta duracak hali yokken bile... son bir gayretle ayağa kalkıp... elini uzatarak... 'gitme' diyen zavallı bir kadın...
İşte bu da benim çingene akşamlarımın alacasına düşmüş yüreğimden... armağan olsun...
Yüce gönüllü ve candan Dosta...
Günün... tüm aydınlığını ve gönlünün ötesini getirsin inşaAllah sana ve gözünden sakındıklarına...
Sevgi ve Selamlarımla....
Bazen de neşeli bir an 'da birden burnunun direği sızlar geçmişin gölgesi güne düşer, şiirin dediği gibi..
En korktuğumdur günümüzün moda hastalığı ve anılarımızın bizi bırakıp gitmesi.Kimseler anılarını kaybetmesin. Acısıyla , tatlısıyla hepsi de,
bizi_ biz* yaptılar...
Şiiri okurken Atilla İLHAN geldi aklıma. *An Gelir * der ya o da..Güzeldi şiir, güzeldi okumak. Kutladım. Kaleminiz daim olsun dileğimle.
TÜM YORUMLAR (34)