An Kara Şiiri - Yakup Icik

Senden giderken sevinişim
Yalandı
Bak yine sana geldim.
Öyle de çok özlemişim ki
Kızılaydan vurup akaya
Akaydan nenehatun caddesi
Köşkün yasaklı kaldırımlarından geçip
Atakulede özlemle demlendim
Aklıma gülgün geldi elleri kınalı
İlk buluştuğumuz yerdi cinnah caddesi
Ah be Ankara
Nerede seninle olduğum mutluluklar
Her köşe başında selam dediğim insanlar
Kaldırım taşlarındaki ayak izlerim yok olmuş be ankara
Ben seni severken demek
Sen beni sevmedin
Hala da seviyorum seni ankara
Asılı kalsamda boşluğunda
Ellerime koymasanda aşkımı
Sensiz yalnızlıklarımı
Bir tek sen dolduruyorsun yine ankara!