An'ın Uzunluğu Şiiri - Utku Demir

Bu şimdiden uzun bir roman sonu gelmesede
Zamanın böylesi yavaş akışında
Bense hayalperest ama gerçek bir kahramandım galiba
Üzerine bir kitap yazmalı
Bunca şeyi nasıl düşündün yaşadın dedirtmeli adeta

Hüzünlü kapandı pencere sebepsizce
Sabah erken doğan güneş daha da erken battı bugün
Herşey olağandışıyken bir olağanlık oldu sanki
Koşulsuzluk önüne konan bir engeldi
Bununla savaşıyordum oysa yıllardır
Yıkılmalıydı bence önyargısızca
Bu kadar mı önemliydi gelip geçici şeyler
Peki ya sona doğru yaklaştıkça ne olacaktı?

Kimbilir belki güneş yeniden doğar
Boynu bükük solmaya yüz tuttu papatyalar
Bakamıyorum onlara başım eğik
Acaba denize attıklarım ne oldular
Yoksa onlar mı kaybolup bu duruma sebep oldular

Uykum var yıllardır yorgunum
Doluyken bomboş oldum
Karmaşıkken daha da karmaşıklaştım
Mumu söndüremeyecek hiç bir rüzgar
Tükenmeye gidecek belki bir an önce
Oysa alevlenirse sonsuza uzanacak

Sen de görüyorsun gerçekler böyle yaşar
Bütün varlığınla içindesindir anın
Çiçeğe bakışında böyledir
Sözcüklere döküşünde
Acı da çekersin mutlu da olursun
Ağlarsın ve gülersin
Kazanırsın ya da kaybedersin
Oysa bazı şeyleri hak edersin