**An içinde an insan ve zaman

Tanrıların gölgesi
Sunaktan içeri vurduğunda
Üç krallık korkuyla titrer
Vurdumduymaz neşelerin
Tarifsiz acılarla
Umarsız düşlere karıştığı
O soluksuz hava
Bir duman bulutu gibi
Yüreklere çöreklenir
Ve ne bir şovalye
Ne de bir keşiş
Kontun kızına ulaşabilir
Ejderhanın gücü
Yarı tanrısaldır
Şehvetini şeytandan alır
Kılıcını nefsiyle bileyen
Üç sakallı derviş
Ve bir o kadar ermiş
Ellerini göğe kaldırarak
Dua ederler
Zaman bölünür
Her geçmiş gelecek
Her gelecek geçmiş
Her an şimdi olur
Bir şehit
Gözlerini arşa diktiğinde
Zaman bükülür
Yeryüzünün her anında
Tüm zamanlarda
Eskisinden de güçlü
Eskisinden de bilge
Hiç yara almadan
Savaşır
Kıt kanaat geçinen
Küçük rızklı bir ihtiyar
Ormanda bulduğu
Son odun parçasını tutuşturur
Camın buğusu artar
Eşyanın sırrına vakıf mıdır bilinmez ama
Oda ılık bir meltemin esintisiyle dolar
Kamburunu dikleştiren ihtiyar
Kontun kızının gönlüne nam salacak bir
Yusuf olur çıkar
Ejderha siyah gözlerini yumar
Ve kara şapkalı bir büyücümüdür bilinmez ama
On metrelik boyu ikiye iner
Ve bir dev yavrusu görüntüsünde
Ormandaki karanlığı emer
Gün aydınlanır
Milyonlarca insan
Her şeyden bi haber
Bükülü zamanda
Yataklarından
Günlük yaşama ayak uydurmak üzere
Çalan alarma küfrederek uyanır
Ta ki tik tak durana kadar
Azrail yüzlere son bir kez bakmadan önce
Bilirse zeki olanlar
Kişinin kıyameti odur ki
Öldüğünde kopar
Ve ölmeden önce
Ölür yahut uyanırsa öbür zamana
Tanrılar sunaktan uzaklaşır
Ve yerini
Tek ve her daim ehad olan Allah'a bırakır
Kocaman ve değerli bir ruh
Aynı zamanda bir bebek kılığına bürünür de
Yarat beni Allah'ım der
Sana iman ediyorum unutmamak üzere
Ve Levh-i Mahfuz'da
Büyük bir gürültüyle başka bir sayfa daha açılır
Hoşgeldin bebek
Zamanlardan zaman beğen
Anlardan an seç
Ve her daim Rabbi an
Yaratılmış her şey
Senin için
Ey kendini bir hiç sanan insan
Cehennemin değişir
Rab ile olan dostluğa
Halilullah gibi inansan

(09/03/2007 HAN DANCA)