An İçi Sorumluluklarıma Örnek Olan BÜYÜK ...

DUR YOLCU
Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir! …

Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda,
Gördüğün bu tümsek Anadolu’nda
İstiklal uğrunda, namus yolunda,
Can veren Mehmed’in yattığı yerdir!

Bu tümsek, koparken büyük zelzele,
Son vatan parçası geçerken ele,
Mehmed’in düşmanı boğduğu sele,
Mübarek kanını kattığı yerdir! ...

Düşün ki haşrolan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tümsek, amansız, çetin,
Bir harbin sonunda bütün milletin,
Hürriyet zevkini tattığı yerdir! ...

NECMETTİN HALİL ONAN

BEN ÇÖP ALAMADIM YERDEN; BİR DÜŞÜNEN OLURDA, O DA NASİP ALIR DÜŞÜNCELERDEN! .

Benim Özgürlüğüm, Hürriyetim Yok İdi; Düşüncem Beni Derinliklere Taşıyordu! .
Yol Üzerinde Bir Çöp Görsem; Düşünürüm, Elimde Olmadan Derin Derin Aşklara! .
Kaldırımda Yürürken; Basamam, Kaldırımda Motif, Belirgin Çizgilerimize Ben! .
Çöpten Nasip Aldım Ben; Düşünce Adına! . Çizgilerimi Tanıdım; Yine Kendimce! .
Ben; ÇÖP ÜZERİNE DÜŞÜNDÜM ve KALDIRAMADIM ÇÖPÜMÜZÜ AŞKLARIMIZIN UMUDU İÇİN! .

Ben; Düşündüm Çare Aradım Yoldaki Çöplere, İzmaritlere ve de Yalnızlıklara! .
Sigara Atığında, İzmaritlerde; YİTİK ve YANIK, İNSANLARI GÖRDÜM: ACİZLİKTE! .
CENNETTE; İZMARİTLERİNİ YERE ATMAYANLAR KISMINDA OLMALIYIM, Dedim Kendimce! .
Birileri Sordu Bana; “NEDEN İZMARİTLERİNİ CEBİNDE TAŞIYORSUN” Demişti Bana! .
Ben O An Kendimce, Kendime Dedim; AVRUPAYA GİRECEĞİZ: AZİM İÇİNDE, AŞK İLE! .

AVRUPA; İSLAM KÜLTÜRÜNÜ BİZDEN DAHA FAZLA OKUYOR, ŞAHSİ ÇIKARLARININ ADINA! .
“SINIRSIZ GÜÇ” ADI ALTINDA KİTAP YAZILIYOR, MAZLUM OLANIN, HAKLARI YENİYOR! .
NERDE BİR İNSANA DAİR GÜÇ-KUVVET VAR; ORADAN KENDİLERİNE ÇIKAR SAĞLIYORLAR! .
BEN; DÜNYADAN ALDIĞIMI DÜNYAYA BIRAKIYORUM, ÇOK ŞÜKÜR! . OKUDUM; İNSAN İÇİN! .
PAYLAŞTIM; DOSTLUK ZAFER DAİMİLİĞİNİ MUHAFAZA ETSİN, DİYE! . İNANÇLARIM İLE! .
KAZANILMIŞ ve DEĞERİ MUHAFAZAYA ALINMIŞ ZAFERİN TORUNUYUM BEN, SİZLER GİBİ! .

MUHAFAZAYI DÜŞÜNMEYE ÇABALADIM; OLGUNLUĞUMU MUHAFAZA EDEBİLMELİ DEMİŞ İDİM! .
İSMİM; KEMAL! . KEMAL; OLGUNLUK DEMEKTİ! . HİÇ BİR ŞEYİN SAHİBİ DEĞİLDİM BEN! .
O AN; “BARİ OLGUNLUĞUMU MUHAFAZA EDEYİM! .” Dedim, “KAPÇIK” SOY İSMİM ÜZERE! .
KAPÇIK; MUHAFAZA EDEN KAP, ANLAMINA YORDU; ADI, KEMAL OLAN, SAYGIN BÜYÜĞÜM! .
SOYADIM; DEĞİŞMİŞTİ İKİ HARF ile; “KABCIK” OLUNCA; AŞKINA ADANDIM KENDİMCE! .

İSMİM ve SOYİSMİM; MOTİVE ETTİ BENİ, OLGUNLUĞA! . YOKTU ELİMDE; OLGUNLUKLAR! .
OKUDUM; ÖĞRENDİM! . DİNLEDİM; ÖĞRENDİM! YAZDIM; ÖĞRENDİM! YÜRÜDÜM; ÖĞRENDİM! .
DOSTLUK HATRI İÇİN; BİR KEZ DOSTA, BİR ÇOK KEZ, BİN KERELER KENDİ VARLIĞIMA,
ÖĞÜT ARADIM, ÖĞÜDÜ YAZDIM, BABA NASİHATI SUNDUM, KENDİME GELİVEREYİM, DİYE! .

KİMİ; KENDİNDEN GEÇİŞİ AŞK BELLER! KİMİ; SORUMLULUKTA KENDİNE GELMEK İSTER! .
YOLLAR; HERKESE AÇIK: CİDDİYETİNDE HOŞGÖRÜSÜ VAR! . ve KUSUR BULMAZ AŞKLARA! .
ARADIĞINI BULURSUN ŞU FANİLİKTE BİLE! . BUGÜN DÜNYA, YARIN; HANGİ ALEMLERDE! .
DURAN DA VAR VATANIMIZDA ve ADINI ANAN DA VAR VATANIMIZDA! . DUR ve AN İSMİ! .
İKİSİ BİR ARADA; NE GÜZEL AŞKLARA ADANMAK ve DÜŞÜNMEK; VATAN UĞRUNA AŞKINI! .

{ Kaleme Alan: Kemal KABCIK – ANTALYA - 24 Aralık 2011 Cumartesi 06:13:00 }