An(ı)sızlık Şiiri - Necdet Arslan

Çukur üşüyor
Ötelerde damlalar engelli
Son zamanların uysallığıyla
Dudak ısırmak çözüm değil
Kuruyoruz işte
Sürgit koparak an, gövdesinden
Horultulu yükselen dumanlar
-gibi-
Gizli çekimlerle
Evcil kediler caddesinin
z/amansızlar sokağında
Böyle bozulur sırasını şaşırırsa ikilemler
Birden havalanabilir köz kuşları
İşte bu diken acısı
Bu ölü kukla
Bu hiç
Bu....
Sancıyı verdirmek de gerek
yapbozlarını dağıtarak,öykülere.
Kalbimiz kıl çekercesine yağdan
Bir yudumda gümlesin
Kimi kez alınganlıklarla
Kimi kez itirazsız
Kimi kez içli
Kimi...
Kim şaşırtabilir ki beni
Kime kurban olsam ferahlar yüreğim
Kime atsam kırılmaz zar
Kime…