An gibi Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Çıplaklığından utanan ay

Gecenin mateminde gündüze nazire bir makamda
Boşlukta birbirine değmeden seyreden yıldızlar
Yarınların habercisi haberci gece kuşları
Kucaklaşmada matemle
An gibi kayan tek bir yıldız

Aydınlık bir sabaha açılan kapıdan giren
İnsan yalnızlıkları
Seyrindeyim bir varoluşun
Ve bir yok oluşun

Geceyle gündüz arasındaki o ince çizgide
Nöbet sırası dönüşlerin

Eyy seyrüsefer eyy varoluş sancısı
Dağ gibi kira borcuyla bu alemin kiracısı insan
Göster yüzünü artık bu alemin efendisi

Uykusuz zikirli bir gecenin yarısında
Billurdan uzantılar
sevap köprüsü
Ateşle sınanan tenin yazgısı
Hayranlıkla bakakaldığım göğün laciverdinde
Bir ikindi demi lirik bir gece senfonisi
Aşık maşuk bilmecesinde adalaetin kılıcı
Nadan yargısı

Her anışta inşirah yüreğimdeki sızı
Akla karayı ayıran çizgide ezan sesi
Ve çıplaklığından utanan ay
Ürperen deniz

Şafağın şarap rengi kızıllığında yakaran o mırıltılar
Miracın müjdecisi meleklerle çepeçevre
Göster artık o nurlu yüzünü alemlerin efendisi
Ki yaşamak an gibi

Yüksel Nimet Apel

20/Mayıs/2016/Cuma/Bodrum