An Gelir Ya Hani Şiiri - Muhsin Bükücü

an gelir ya hani...
yüreğinde;
taş ocağı patlar da,
titerken bedenin, sarsıntılarıyla
dişlerin kitlenir,
sözcükler düğümlenir boğazında
buzdan bir heykel olursun ya hani...
belki, ansızın söylenen bir elveda
belki de alışılmış bir yıkılış ertesi...

an gelir ya hani...
küçücük dünyanda;
griler, mavileri boğar da,
tutsakdır, günün ışıkları karanlıklara
solar birer birer ümit çiçekleri
gönül bahçenin gülleri, karanfilleri
son bir arzu ile ağlar ya
belki ansızın söylenen bir elveda
belki de alışılmış bir yıkılış ertesi...